چگونه درباره ویروس کرونا با کودکان صحبت کنیم

از آنجایی که ویروس کرونای جدید همچنان در حال گسترش است، لازم است که بزرگسالان با آرامش در این زمینه با کودکان صحبت کنند.

دکتر کارن روگرز روانشناس بالینی دربیمارستان کودکان لس آنجلس نکاتی را پیرامون نحوه صحبت با کودکان در مورد این ویروس بیان کرده است.

کودکان توجه زیادی به نحوه صحبت کردن بزرگسالان در مورد ویروس کرونا دارند.

کودک و کووید-19

یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید مدنظر داشت این است که کودکان از بزرگسالان برای درک جهان استفاده می‌کنند.

به همین دلیل کودکان بسته به نحوه صحبت کردن بزرگسالان اطرافشان با آنها،‌ کم و بیش دچار اضطراب می شوند.

کودکان و نوجوانان به یک نحو به کمک بزرگسالان نیاز دارند تا اهمیت این شرایط را درک کنند.

دکتر روگرز اعتقاد دارد کودکان همچنین تجربه چندانی برای درک موضوعی مانند کوید-19 را ندارند.

آن‌ها واقعاً به بزرگسالان نیاز دارند تا اطلاعات را برای آنها تفسیر کنند.

همچنین بچه‌ها غالباً در مقایسه با آنچه بزرگسالان متوجه می شوند،‌ نسبت به اتفاقات اطرافشان هوشیاری بیشتری دارند.

بچه‌ها اغلب به صحبت‌های بزرگسالان گوش می‌کنند، حتی زمانی که این گونه به نظر نمی رسد.

بهترین کار این است که مستقیماً با خود آنها صحبت کنند و تا آنجا که می‌توانند به آنها قوت قلب بدهند.

حقایق دقیق و متناسب با سن کودکان را درباره ویروس کرونا ارائه دهید.

بزرگسالان باید پیش از صحبت با کودکان، حقایق را درک کنند و آماده باشند که اطلاعات دقیق را به روشی قابل‌فهم برای کودکان توضیح دهند.

دکتر روگرز می‌گوید: کودکان باید بدانند که بیشتر بچه‌ها نسبت به کوید-19 آسیب پذیر نیستند.

بزرگسالان می‌توانند به کودکان بگویند که بیشتر آنها بر اثر گرفتن این ویروس فقط اندکی بیمار می شوند.

این جملات به آنها کمک می‌کند تا کمتر دچار اضطراب شوند.

از آنجا که کوید-19 بسیار جدید است، دانشمندان دقیق نمی‌دانند که چرا در تعداد کمتری از کودکان علائم ویروس ظاهر می شود، یا علائم خفیف‌تری دارند، و اینکه بیشتر کودکان نسبت به بزرگترها در معرض خطر کمتری بوده و به خاطر این ویروس خیلی کمتر بیمار می‌شوند.

دکتر روگرز اضافه می‌کند: بزرگترها همچنین می‌توانند با بچه‌ها در مورد «صاف کردن منحنی» صحبت کنند.

به این معنی که بیشتر در خانه می‌مانیم تا مانع از انتشار میکروب‌ها شویم و مطمئن شویم که افراد بیمار کمک لازم را از پزشکان و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی دریافت می‌کنند.

کمک کنید کودکان با اضطراب ناشی از بسته شدن مدارس کنار بیایند.

قرنطینه خانگی

ماندن در خانه و عدم برقراری ارتباط اجتماعی برای کودکان در هر سنی استرس‌زا خواهد بود، بنابراین بزرگسالان باید راهکارهایی را برای مقابله با این شرایط به کودکان بدهند.

حفظ یک برنامه زمانی  می‌تواند به کودکان و بزرگسالان کمک کند تا احساس کنند شرایط بیشتر قابل پیش‌بینی است.

دکتر روگرز می‌گوید: ما انسان ها به عنوان موجودات اجتماعی، به روابط اجتماعی نیاز داریم.

این اختلال در زندگی روزمره می‌تواند برای کودکانی که برای داشتن احساس امنیت به ثبات نیاز دارند، استرس‌زا باشد.

ممکن است کودکان کم سن و سال تر با این تغییرات دچار سردرگمی شوند و از خودشان بپرسند که آیا دوستانشان هنوز دوست آنها هستند یا خیر.

حتی نوجوانانی که وقت زیادی را با گوشی هایشان می گذرانند، با تعطیلی مدارس، دچار اختلال اساسی در زندگی اجتماعی خود می‌شوند.

از کودکان و نوجوانان بخواهید تا درباره احساسات خود نسبت به جدایی از دوستانشان صحبت کنند.

به آنها کمک کنید تا از طریق دیدارهای مجازی، تماس‌ تلفنی یا حتی نوشتن نامه، برای حفظ روابط شان برنامه ریزی کنند.

 بزرگسالان می‌توانند برایشان توضیح دهند که این اختلال گرچه دشوار است، اما موقتی است.

به کودکان بگویید که ما نمی‌دانیم که این مشکل چقدر طول خواهد کشید، اما می‌دانیم که بچه‌ها به مدرسه برمی‌گردند، بزرگسالان به کارشان بازمی‌گردند، و مردم می‌توانند دوباره در گروه‌های بزرگ دور هم جمع شوند.

به بچه‌ها بگویند که همه این تغییرات،‌ از جمله تعطیلی مدارس، برای جلوگیری از انتشار ویروس و جلوگیری از ابتلای افراد بیشتر به این بیماری صورت می گیرد.

کاهش اظطراب در کودکان

به منظور کاهش اضطراب،کودکان را کمتر در معرض اخبار و رسانه‌های اجتماعی قرار دهید.

حتی نوجوانان که از رسانه‌های اجتماعی جهت ارتباط با دوستانشان استفاده می‌کنند نیز لازم است وقفه‌ای در استفاده از گوشی های خود داشته باشند.

والدین باید بر استفاده فرزندانشان از رسانه‌های اجتماعی نظارت کنند، قانون بگذارند.

مطمئن شوید که کودکان و نوجوانان بخصوص شب هنگام از گوشی و سایر دستگاه های ارتباطی شان استفاده نمی‌کنند.

برای کمک به کاهش اضطراب ناشی از ویروس کرونا، با کودکان صحبت کنید

این فرصتی است که به کودکان کمک شود تا یاد بگیرند وقتی در مورد مسائل احساس نگرانی می‌کنند، باید با دیگران صحبت کنند.

به کودک بگویید وقتی احساس اضطراب می‌کنی، در مورد آن با بزرگترها صحبت کن، زیرا آنها غالباً می‌توانند به تو کمک کنند.

به شیوه‌ای کنجکاوانه به نگرانی‌های کودکان رسیدگی کنید.

مثلا بگویید بیشتر بچه‌ها از این ویروس چندان بیمار نمی شوند؟ سپس می‌توانید اطلاعاتی در اختیار آنها قرار دهید.

همچنین، بزرگسالان باید درک کنند که کودکان ممکن است به روش‌های متفاوتی به استرس پاسخ دهند.

کودکان ممکن است بدرفتاری کنند، وابسته‌تر شوند، گیج شوند،‌ عصبی و پرتکاپو شوند، سخت‌گیرتر شوند، بدخلق یا زودرنج شوند.

کودکان همیشه هم متوجه نمی‌شوند که رفتارشان تغییر کرده است، یا چرا این اتفاق رخ داده است.

بچه‌ها به بزرگسالان نیاز دارند تا به آنها در درک و بیان احساساتشان به شیوه سالم کمک کنند.

بزرگسالان باید گفتگو را با بچه‌های خود آغاز کنند و آنها را ترغیب کنند تا افکار و احساسات خود را بیان کنند.

درباره همه احساساتی که یک کودک ممکن است داشته باشد صحبت کنند.

برخی کودکان ممکن است از این که بیمار شوند،‌ به شدت احساس نگرانی کنند.

ممکن است برخی کودکان از اینکه مدرسه نمی‌روند خوشحال باشند یا ممکن است دلشان برای دوستانشان تنگ شود.

از کودکتان بخواهید اگر در این مورد احساسی دارد، یا هر احساس دیگری که دارد، حرف بزند.

همینطور مهم است که بزرگسالان به کودکان کمک کنند تا راهی برای غلبه بر احساساتشان پیدا کنند.

در اینجا چند ایده ذکر شده است:

• با یک بزرگسال مورد اعتماد صحبت کنند
• نفس عمیق بکشند
• نقاشی کنند
• در مورد احساسات شان داستان بنویسند

كودكان اغلب از حواس‌پرتی به عنوان یك روش مقابله‌ای استفاده می‌كنند و این می‌تواند کارساز باشد.

اما بزرگسالان همچنان باید به آنها كمک كنند تا در مورد احساسات خود درباره اتفاقاتی كه در زندگی شان رخ می‌دهد صحبت کنند.

باید به کودکان بزرگتر، جوانان و بزرگسالان یادآوری شود که به راحتی می‌توان از طریق رسانه‌های آنلاین به اطلاعات نادرست و یا هراس افکن دست یافت.

بچه‌ها برای کشف منابع معتبر اطلاعات و یادگیری مدیریت استفاده از صفحات به کمک نیاز دارند.

به کودکانتان بگویید بزرگسالان در حال تلاش هستند تا آسیبی به آنها وارد نشود.

بیماری همه‌گیر کوید-19 در شرایط سیال قرار دارد.

بزرگسالان می‌توانند به کودکان اطمینان دهند که حتی تغییر شرایط، مثلاً اقدامات احتیاطی خاص، فقط برای این است که آسیبی به هیچ یک از ما وارد نشود.

مهم است کودکان بدانند که افراد بزرگسال بسیاری سخت در تلاش هستند تا اطمینان یابند که این بیماری افراد زیادی را بیمار نکند.

می‌توانیم به آنها بگوییم که افراد واقعاً باهوشی در این زمینه سخت در حال تلاش هستند، و مدارس بسته شده چون بزرگسالان این تصمیم را گرفتند تا از همه محافظت شود.

عادات بهداشتی صحیحی داشته باشید

برای بزرگسالان، انجام صحیح مسائل بهداشتی و الگوسازی صحیح آن برای کودکان، مانند شستشوی مداوم دست‌ها، بهترین راه برای واداشتن کودکان به انجام آن است.

بزرگسالان می‌توانند به کودکان بگویند که مثلاً می‌خواهم دست‌هایم را بشویم و می‌خواهم آهنگ الفبا را بخوانم.

یا بزرگسالان می‌توانند بگویند «وای، بینی‌ام را لمس کردم. باید بروم دست‌هایم را بشویم».

لازم است که کارها مستمر باشد.

به کودکان یادآوری شود که پس از بازی بیرون از منزل یا پیش از صرف غذا دست‌هایشان را با آب گرم و صابون بشویند.

سعی کنند چشم‌ها، بینی و دهان خود را لمس نکنند.

این‌ها عادت‌های سلامت بلندمدتی هستند که کودکان برای همیشه به خاطر خواهند داشت.

اگر کودکی جهت دریافت خدمات مراقبتی به بیمارستان مراجعه کرد، به او یادآوری کنید که پزشکان و پرستاران کارشان را خوب بلد هستند.

به کودکان یادآوری کنید که تمام کارکنان بیمارستان آموزش‌های مربوط به مقابله با شرایطی مانند این را پشت سر گذاشته‌اند و می‌دانند چگونه از کودکان مراقبت کنند.

از خودتان هم مراقبت کنید

بزرگسالان هم باید در این دوران استرس‌زا مراقب خودشان باشند.

ممکن است برخی بزرگسالان در مورد خود یا خانواده‌هایشان نگرانی‌های خاصی داشته باشند.

لازم است که بزرگسالان به سلامت احساسات خودشان هم اهمیت بدهند تا بتوانند از کودکان شان بهتر پشتیبانی و محافظت کنند.